Aslı terapiye başladı. İlaçlarını düzenli kullanmaya başladı. Her şeyin artık Aslı için iyi olmasını dilemekten başka bir şeyim kalmamıştı. Nitekim öyle yaptım. Onun için ONDAN VAZGEÇTİM. İstesem diyemez miydim Aslı Benimle Gel diye? Gelmeyecek miydi?
Aslı beni her yerden engellemişti. Doğal olarak karşıladım tabi ki ama zaten arayıp rahatsız edecek biri değilim ki… Sineye çektim. Engellediği günden beridir whatsapp konuşma bölümünü günlük olarak kullanıyorum. Her gün oraya neler hissettiğimi neler yaptığımı gibi gibi şeylerden bahsediyorum.
Aslı arada bir engeli kaldırıp yazıyordu onu bıraktı. Sonra günde 1 defa arardı 1-2 dakika konuşurduk.
Hem verdiği söze hem de bana karşı bir sorumluluk hissediyordu. Doktorların Aslıya duygusal bir şey yaşamamalı sözü etkili bunda tabi ki.. Çok duygusaldır Aslı…
Günler böyle geçerken günde 1 kerede olsa ondan haber almak vs çok iyi geliyordu. Bende bodruma gidip geliyordum ondan habersiz. Gezdiğimiz yerlerde geziyor. Oturduğumuz yerlerde oturuyordum. Bodruma her gelişimde ilk uğradığım yer ilk öpüştüğümüz yerdi… İlk koklaştığımız.. İlk gözlerimizin temasının olduğu yer… İlk sarıldığımız yer..
2-3 saat orda oturuyorum gittiğimde. İyi geliyor bana. Aslıyla aynı şehirde ona yakın nefes almak çok iyi geliyor.
Bir gün Aslı aradı.. Hamile olabileceğini söyledi regli gecikmişti… Ben onun günlerini tutuyordum yaşadığı olaylara verdim durumu ilk başta.. Hormonal değişimleri gibi düşündüm.. İhtimal vermedim hiç.
Ama göbeğim şişti vs diyince bendede bir heyecan başladı. Çocuğum mu olacak dedim içimden. Kendi kendimi yedim durdum mümkün olabilir mi diye? Olursa doğur dedim Aslıya ama o hazır değilim diye tersledi… Oysaki bir kaç hafta öncesine kadar çocuk hayalleri kuruyorduk… Neyse…. Ben bu durumu düşünürken olursa Kızım olsun dedim başka bir şey düşünmedim. Annesi gibi bir kız…
Tabiki ilk düşündüğüm gibi oldu her şey.. Regl oldu sevinçle aradı sevincim gitti… Hamile olsaydı sanki doğuracaktı ya da ona izin vereceklerdi dedim kendi kendime. Sen ne çok şeyler düşünüyorsun istiyorsun yaşar dedim..
Belki bir çocuk bir kadının kaderini kökten değiştirebilir dedim… Anne – çocuk bağı her şeyi iyileştirir diye düşündüm.. Düşündüğümle kaldım. Ben hep bu ilişkide düşündüğüm şeylerle kaldım..
Hiç bir düşündüğüm kimseye mantıklı gelmedi ya da daha önce yaptık yine olmaz diye geri çevrildi.. Bilmiyorlardı ki ben bir şeyi yapmadan vazgeçmem… Bilmiyorlardı… Milyon tane fikir ürettim düşündüm taşındım ama dinleyen birini bulamadım. Dinleyenlerde kulaklarını kapattı…