Demişti Gökyüzüm… Bu cümle o kadar etkiledi ki beni bu kıza tutunmam lazım dedim. Birbirimize tutunmamız lazım dedim. Ben Aslı’yı olduğu gibi kabul ettim. Hastalığı, sorunları vs vs vs artık gelebilecek ne varsa kabul ettim. Benim kabul etmem yetmedi tabiki..
Bir insanı olduğu gibi kabul etmek kadar güzel bir davranış mı var? Ekstra bir şey istemedim. Hayatımda sadece Aslı olsun nasıl olursa olsun dedim. Arayışta bir insan değildim Aslı geldi tüm hayatımı değiştirdi. Bana güzellik katmaktan başka yaptığı bir şey yoktu.
Melek çünkü o… Saf, temiz, merhametli…
Yüzüne her baktığımda tebessümü beni aşık eden… Bir insana her baktığında tebessüm edebilir mi?
Evet.. Aslı ediyordu ve bu beni çok mutlu etmişti. Aslıya aşık olma nedenim onun bana karşılık beklemeden tebessüm etmesiydi..
Şuan o yok… Ağır bir kütlenin altında eziliyor gibiyim. Gücüm nereye kadar gider bilmiyorum. Tek umudum, tek dileğim, tek duam onun bir an önce iyileşip gerçekten kendini bulması…
O durumu görsem ve beni istemese o saatten sonra inanın hiç gözümde olmaz. Onu öyle güçlü gördükten sonra ben olmuşum olmamışım hiç önemi yok. Yeterki iyi olsun.. Huzurlu olsun.. Mutlu olsun…
Sen Bu Hayattaki Son Şansımsın demişti… Keşke hep hayatında olabilseydim.