Kartal yuvası dünyanın belki en çetin yuvasıdır. Hayat koşulları, hayatta kalma mücadelesi… Çünkü orada zayıf olma lüksün yok. Zayıfsan uçurumdan aşağı atılırsın. Doğa kanunu.. Bir sonraki neslin garantisi için doğada hayvanlar zayıf yavrularını öldürürler diğer güçlü yavruları büyütmek için.
İnsan için bu geçerli değil. Biz hayvan değiliz ki geride bırakalım istisnalar olabilir, istisnalar kaideyi bozmaz…
Aslı hiç bir zaman zayıf kalmamış bir kız. Öğretmemişler. Kötü şeyleri göstermemişler. Düştüğünde kaldırmışlar kendisine fırsat vermemişler. Bunun sonucunda bu kızın bunları yaşaması kadar doğal bir şey var mı?
Bir akvaryumdasın ve daha sonra akvaryumdan çıkıyorsun dış dünyaya dair hiç bir fikrin yok. Sana ne öğretildiyse o.. Bir bakıyorsun hiç bir şey öğretildiği gibi değil.. Korkuyorsun, ürküyorsun, alışamıyorsun..
Çünkü bunları öğrenecek yaşı geçtin. Çocukken öğrenseydin dış dünyayı bunların hiç biri olamayacaktı belkide.
Ve aynı hata bu kıza hala yapılıyor. Çocukluğunda yapıldığı hata yine yapılıyor. Bırakın kendi düşsün kendi kalksın. Orası burası kanasın bırakın kendi iyileştirsin.
Onu akvaryuma geri almanız asla fayda sağlamayacak. Geçici faydalar. İyileşecek tabiki ama akvaryumda iyileşmek çok kısa süreli olacak. Bırakın oranın dışında iyileşsin. Tamamen kapattınız kızı.. Düşüncelerine ket vurdunuz..
Tamam biz hayvan değiliz zayıfı arkada bırakmayız ama hayvan değiliz diyede birini göre göre zayıf bırakmakta bir kötülük… Bu düşüncelerle bu kız özüne dönemez. Sadece döndüğünü zannedersiniz…
Düzeldi zannedersiniz. Size güler eder ama içindeki fırtına asla dinmez. Beni biraz dinleseydiniz keşke şuan çok farklı durumlarda kızınız kendine gelebilirdi..
Kartal Yuvası gerçekten çok çetin… Bu kızı yuvaya hapsetmeyin..
Kendi Kanatlarıyla Özgürce Uçsun!!!